Geniet je wel genoeg?

Het valt me vaak op dat mensen elke keer als ze elkaar zien, vragen: “Ga je nog iets leuks doen?”. Een onschuldige vraag, uiteraard. Toch moet ik soms de neiging weerstaan om te zeggen: “Nee, ik ga helemaal niks leuks doen, ik ga alleen maar uitrusten dit weekend”. Maar da’s natuurlijk geen aardige reactie. En er is ook niks mis met leuke dingen doen. Lekker erop uit, een uitje, een concert, een etentje, dat is juist heerlijk. Toch kriebelt het als mensen die vraag stellen. Ik heb daar eens een tijdje op zitten broeden, zoals hoogsensitieve mensen dat doen als ze nadenken/navoelen over opmerkingen van mensen die hen raken.

In onze samenleving hebben we het druk. Zoals ik vorige keer schreef in mijn blog, hebben we de onweerstaanbare neiging alsmaar door te rennen. Het is nooit genoeg, er kan altijd nog wat meer bij. Dat is niet alleen op werkgebied aan de orde, maar ook in de vrije tijd. Het lijkt er soms op dat het voortdurend doen van allerlei leuke dingen absoluut noodzakelijk is om een leuk leven te hebben. Met iets leuks doen is niks mis, maar er zit een soort prestatiedruk op. Je móet genieten en alles eruit te halen dat erin zit.  Dan word je gelukkiger, want leuke dingen doen maakt je gelukkig. En gelukkig zijn, dat lijkt een van de belangrijke doelen in onze samenleving. Zozeer dat het soms bijna geen doel meer lijkt, maar een eis!

Maar wat is geluk? En kun je wel als doel stellen dat je gelukkig wilt zijn? Zoals ik het ervaar is genieten iets tijdelijks, vluchtigs, dat je onverwachts toevalt. Bijvoorbeeld als je een prachtig veld klaprozen ziet zoals ik vanmiddag zag. Of als je een glas wijn drinkt met goede vrienden, en voelt hoe vertrouwd en goed hun nabijheid is. Genieten is soms een briesje, soms een opzwepende wind, maar altijd van voorbijgaande aard. De essentie van geluk zit in het tijdelijke, als je het vast wilt houden, dan is het alweer weg.

Is er dan niets blijvends mogelijk op het gebied van je goed voelen? Ik denk van wel, maar dan niet in de zin van geluk, maar van balans! Ik merk en zie bij andere mensen en mezelf dat het mogelijk is steeds meer in balans te komen in je leven. Balans in je lijf, in je gedachten, je emoties, je gevoel, het hele boeltje bij elkaar dat je ‘ik’ noemt. Als je meer in balans raakt, ben je niet meer voortdurend als een te licht zeilbootje tijdens een harde wind heen en weer te zwiepen. Je hebt een basis gevonden en bent niet zo snel meer van slag door alle dingen die gebeuren. En dan kan het gebeuren dat je ontzettend verdrietig bent om iets dat gebeurt, of je ongelukkig voelt door omstandigheden waar je niet voor hebt gekozen, maar toch voel je dat je in de laag daaronder in balans bent.

En dàt is precies de drijfveer om “Hartsklank” in het leven te roepen. Ik hoop dat ik de balans bij ieder die mijn begeleiding wenst kan stimuleren, en mag zien ontstaan! Als ik dat zie en voel, voel ik me -even- heel gelukkig!