Zijn hoogsensitieve mensen overgevoelige, nerveuze types?

Onlangs sprak ik een directeur van een school, die reageerde toen ik vertelde over mijn nieuwe rol als begeleider HSP: “Oh hoogsensitief, ja…ja…, ik had hier gìster een ouder van een kind, nou, díe was ècht hoogsensitief!”. Oftewel: een zeurpiet die overal last van had, en niet gewoon nuchter en normaal kon doen. Dat was het moment dat ik besloot een blog te gaan maken over hoogsensitieve personen (HSP).

Om te delen welke (voor-)oordelen, meningen en reacties ik uit mijn omgeving krijg. En om informatie te geven, vanuit mijn eigen ervaring, maar ook vanuit onderzoek en wetenschap. De grondlegger van de beschrijving van hoogsensitieve personen is Elaine Aron, wetenschapper en zelf HSP. In volgende blogs zal ik hier zeker meer over vertellen. Door Aron wordt HSP steeds breder geaccepteerd, en niet meer gezien als verzinsel, modetrend of vaag spiritueel begrip. Zo zie ik zelfs mensen uit Christelijke hoek terugdeinzen, als ik vertel dat ik hoogsensitief ben. Alsof het eng en verboden is, en onverenigbaar met religie.

Wat is het dan wel? Nou, je zou kunnen zeggen dat een hoogsensitief persoon een zeer scherpe antenne heeft voor de buitenwereld. Een HSP merkt, voelt, ziet, ruikt en ervaart vrijwel alles om zich heen. Daardoor is een hoogsensitief persoon bij uitstek in staat is om sferen, relaties, stemmingen en sentimenten aan te voelen. Dit is een talent, maar kan ook een valkuil worden. Zeker op het moment dat de buitenwereld als een tsunami over de hoogsensitieve persoon heen rolt en de HSP zich laat meevoeren door de denkbeeldige golf. Oftewel opgeslokt wordt in het kielzog van het drukke bestaan, losgeraakt van zichzelf, en overbelast door de voortdurende stroom van informatie om zich heen.

De kunst is om als hoogsensitieve persoon de balans te vinden. Zodat je het leven blijft ervaren, maar  wel jezelf blijft. Dan kan diezelfde hooggevoeligheid een handige eigenschap zijn om een goede sfeer in de communicatie te behouden. Zoals toen ik vriendelijk knikte naar de directeur. En hem vertelde hoe interessant het me lijkt, om mensen als begin van mijn ‘tweede carrière’ te informeren over hoogsensitiviteit, zodat er meer over bekend wordt. Da’s overal goed, zeker ook in het onderwijs!